Het seizoen van zonnebrillen, zandkastelen en de traditionele vraag: ‘zijn we er al?’ we slepen onze koffers, zonnebrandolie, slippers en boeken die we waarschijnlijk nooit gaan lezen. Maar we zijn even weg van de dagelijkse sleur, ontspannen.
We nemen vakantie van school, werk en de wekker. Dit is ook een kans op ontdekking van het leven en geloof al is het maar even de kans om los te komen van de stress en meer rust te hebben. Zelfs tussen de klapstoelen en muggenbulten door kan God tot ons spreken. Door de schoonheid van een landschap, de ochtenddauw. Dingen die ons normaal niet opvallen kunnen nu tot ons spreken, er kan een wereld voor ons open gaan. De mis in het Frans, Duits, Engels of het onverstaanbare Italiaans, met veel handgebaren, is het zelfde als in het Nederlands. Misschien vind je wel een kapelletje boven op een bergtop waar je even op adem komt na de klim. Of kijk eens naar het gezicht van je kind die voor het eerst een krab ziet op het strand, die verwondering.
Laat je verwonderen en durf te luisteren naar de stem in je hart, het hele jaar had die geen kans om gehoord te worden omdat we te druk zijn met ons dagelijks bestaan. Laat die stem je leiden dan kun je opnieuw vrede vinden in jezelf. God neemt geen vakantie van ons Hij zal altijd met ons zijn, ook in de auto naar het buitenland. Geniet en rust want thuis wacht de wekker weer en de verplichtingen van alle dag. Geniet en luister naar waar God tot jou spreekt.
Fijne vakantie.